Een lied uit mijn hart? Ik moest gelijk denken aan psalm 103. Deze psalm raakt me steeds weer, en heb ik ook steeds weer nodig. Het is een heerlijke en eerlijke psalm. Misschien dat juist daarom veel mensen deze psalm graag zingen.

Als puber was ik eens wanhopig. Ik wilde de HEERE echt zo graag dienen, maar dat lukte me maar niet, ik viel mezelf steeds zo tegen. Ik smeekte Hem een keer op een zaterdagavond: ‘Heer geef me morgen in de preek alstublieft een antwoord’ ‘Waarom lukt het me niet om u te (blijven) dienen, ik ben zo zwak in het geloven’ Pas aan het einde van de tweede preek, toen ik zelf bijna de moed opgaf, zongen we psalm 103: 7 en 2. Ik zal het nooit vergeten. Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten’ en ook ‘Al wat gij hebt misdreven, hoeveel het zij, genadig wil vergeven’

De grote God antwoordde en leerde mij, niet om naar mezelf, maar om naar boven te kijken. Het gaat niet om mij, om wat ik (niet) doe, maar om Hem, om wat Hij heeft gedaan! Het zijn grote woorden in deze psalm.. Hij ziet aan in medeogen, ontfermt, weet, vergeef, kent, geneest, verschoont, kroont (!), redt…. Genade geeft verwondering. Loof Hem! Het voelt wat ‘ongemakkelijk’ om deze persoonlijke ervaring te delen. Toch roep ik u en jullie op om (veel meer) te delen wie God voor jou was en is. Tot bemoediging en tot Zijn eer!

Psalm 103:7 en 2

7) Geen vader sloeg met groter mededogen
Op teder kroost ooit zijn ontfermend' ogen,
Dan Isrels HEER op ieder, die Hem vreest;
Hij weet, wat van Zijn maaksel zij te wachten,
Hoe zwak van moed, hoe klein wij zijn van krachten,
En dat wij stof, van jongs af, zijn geweest.

2) Loof Hem, die u, al wat gij hebt misdreven,
Hoeveel het zij, genadig wil vergeven;
Uw krankheên kent en liefderijk geneest;
Die van 't verderf uw leven wil verschonen,
Met goedheid en barmhartigheên u kronen;
Die in den nood uw redder is geweest.

IJsselmuiden, Corine van der Hoek- Groothedde